مه
امروز پوشش دختر ها و پسر ها، دیگه جز دغدغه ها حساب نمیشه. هر کس،هر چی دلش بخواد و بپسنده، میپوشه
شاید از ذهن من، لباسی که داوود پوشیده، زشته،پاره پورس. یا نگین لباساش پسرونه هستند.
بعضی وقتها هم تو ذهنم میگذره که تو گرمای تابستون، چجوری مریم این لباس های بلند و چادر سیاه رو پوشیده
، دوستم میگه که پوشش یه انتخابه. هر کس دوست داره شیک باشه و هر کس برای شیک بودن، انتخاب مختلفی داره
حالا من موندم چی به چیه
چند روز پیش، داشتم واسه خودم فکر میکردم و توجیه درست میکردم تا تو بحث با رفیق هام کم نیارم. زیر لب داشتم مناظره خیالی خودم رو میبردم که بابا من رو دید و زد زیر خنده
یهو متوجه خودم شدم،گفتم به چی میخندین؟
بابا گفتند که کجایی؟ سه بار صدات زدم
گفتم با دو سه تا از بچه ها سر حجاب، بحث داریم، گیج شدم. خلاصه داستان رو برای بابا گفتم
بابا یکم فکر کردند و گفتند من یکم برات منبر میرم، البته جوونی و از نصیحت گریزون، اما حرف همه رو بشنو، با هم مقایسه کن. شاید بعداً به دردت خورد
یه دختر از وقتی به دنیا میاد،حس مادری و مهربونی داره، این چیزی نیست که بهش یاد بدن. پسر ها هم همینطور
خلاصه اینکه هم پسر،هم دختر، به طور ذاتی، یه ویژگی هایی دارند که مخصوص خودشون هست
دختر به طور ذاتی دوست داره دیده بشه، پسر هم دوست داره ببینه
