رنجنامه سید احمد خمینی | بخش اول | نامه به آیت الله منتظری

سید احمد از شیخ حسینعلی منتظری میگوید

 سید احمد خمینی بعد ها نامه ای بلند بالا برای منتظری نوشت. از جفاهای منتظری در حق امام و انقلاب پرده برداشت. نامه ای که به « رنج‌نامه سید احمد خمینی» معروف است: 
مقدمه
حضرت آیت الله:
نوشته ای که در پیش روی دارید اشاره ای است به علل و عوامل و ریشه های مسائلی که عدم توجه به آنها و نصایح مکرر حضرت امام موجب واقعه تلخ قائم مقام رهبری گردید.
گرچه نگارش این نامه برای کسی که عمری به جنابعالی عشق ورزیده است بسیار سخت و باورنکردنی است. ولی فقط برای ادای دین خود به امام ـ که مظلوم است ـ و همچنین برای خدمت به مردم که مشتاقانه طالب حقیقتند، به چنین نوشته ای دست زده ام.

نامه ای با شتاب خطاب به منتظری

از آنجا که در ارسال این نوشته شتاب داشتم از فصل بندی و تنظیم و تبویب مطالب چشم پوشیدم. به همین جهت مطالب این نامه دسته بندی نشده است و در خیلی موارد تکراری است (که البته تکرار آنها را لازم می دانستم) دراین نوشته مواد خام این قضیه تلخ است و تحلیل در آن کمتر به چشم می خورد. امیدوارم نویسندگان و تحلیلگران در جای خود به آن بپردازند.

روشن شدن حقیقت، دلیل نگارش نامه

ملاک نوشته من رضایت حق است. و روشن شدن حقیقت و قدر مسلم این است که پس از این نوشته حرف و حدیثها و تهمت ها از طرف همان طیفی که در این نامه از آن سخن رفته است آسوده ام نگذارند. ولی چه باک، هر چه در باره من بگویند پذیرایم ولی ناسزا مطالب این نامه را تغییر نخواهد داد.
از آنجا که در متن وقایع انقلاب خصوصاً در جزء جزء ماجرای حضرتعالی و برخورد گرم و صمیمانه حضرت امام با شما و تلاش معظم له برای نجاتتان از چنگال توطئه گران و نفوذیها بودم فکر کردم اگر حقایق را بازگو نکنم به اسلام و انقلاب و امام و مردم خیانت کرده ام.

شما یک شبه کنار گذاشته نشدید!

چه بسا نسل معاصر و آیندگان براساس ناآگاهی تصور کنند که جنابعالی را یک شبه و بدون مقدمه کنار گذاشته اند. در حالیکه به هیچ وجه این گونه نبوده است.
ذکر این نکته در بیان تلخی حادثه کافی است که حضرت امام روحی فداه پس از کنار گذاشتن شما ظرف چند ساعت چندین بار گریستند. و بارها فرمودند که لحظه ای از آقای منتظری غافل نیستم. ولی چه کنم که مصلحت نظام ایجاب می کرد که ایشان کنار بروند.

امام درصدد اصلاح و ارشاد شما بود

نامه من به شما تا اندازه ای حقیقت را روشن می کند. و گمان می کنم کسی به مطالعه گوشه هایی از دهها نامه و سند به نتیجه ای غیر از آنچه من رسیده ام برسد.
سؤالی که ممکن است مطرح گردد این است که چرا نظام از اول چنین برخوردی ننمود؟ و با علم به یک سلسله ضعفها و اشکالات مؤید شخصیت و موقعیت شما گردید؟ باید در جواب گفت که امام بخاطر علاقه شدیدی که به جنابعالی داشتند همواره در صدد اصلاح و ارشاد و حفظ و نگهداری و رهایی شما از چنگال ضدانقلاب بوده اند. که شاید از مسیر ابهام آمیز خود برگردید. و ثانیا “اخیراً ” حضرت امام به مسائلی برخورد کردند که دیگر درنگ را جایز ندانستند.

شما را وادار به مواضعی کرده اند که

در خاتمه من تأکید می کنم که هرگز منظورم از این نامه این نیست که خدای ناکرده بگویم جنابعالی تفکر و خط منافقین و لیبرالها را پذیرفته اید. بلکه غرضم این است که ثابت شود جریان توطئه گر طیف مهدی هاشمی با القائات خود، شما را وادار به مواضعی کرده اند که بعضی از گفته های شما چیزی جز خواست دشمنان قسم خورده انقلاب و اسلام نبود.

هیچ کس زحمات و فداکاریهای تان را فراموش نمی کند

تذکر این نکته بجاست که نامه های شما به حضرت امام حاوی مسائل بسیار مفیدی هم هست. که از روی درد و رنج و دفاع از انقلاب و اسلام نگاشته شده است. این بُعد قضیه هرگز نادیده گرفته نشده و نمی شود. ولی این نوشته بر آن نیست که خدمات حضرتتان را ترسیم کند که خدمات شما خود کتاب مفصلی خواهد شد. و هیچ کس زحمات و فداکاریهای تان را فراموش نمی کند. و رهبر انقلاب و همه دوستداران انقلاب از این موضوع در شگفتند که چرا شما یک مرتبه از آن مواضع به این موضع گیریها رسیدید.
این نوشته بر آن است تا نشان دهد برای عدم تحقق آنچه که شد چه زحماتی کشیده شده است. و ریشه آنچه نمی بایست می شد چیست.
ارادتمند قدیمی: احمد خمینی

برای مطالعه ادامه نامه سید احمد خمینی کلیک کنید.