طالبان ، جمهوری اسلامی و برکات طالبان

طالبان و این روزها

چند ماهی است اخبار افغانستان را دنبال میکنم. تقریبا از یکماه گذشته، جنگ طالبان جدی شده و خیلی ساده ولایات افغانستان را تصرف میکند. مردم مقاومتی ندارند. دولت نامردان افغان، یا فرار می‌کنند یا در را به روی طالب باز می‌کنند و یا تماس می‌گیرند و دیگران را توصیه به تسلیم می‌کنند.
معدود افرادی هستند که می‌جنگند که آنها هم با خیانت، به اسارت در می آیند. اما به قول #جمال_سجادی در روزهای جنگ است که مرد از نامرد شناخته میشود.
در این جنگ چند جایی دلم سوخت. یکی سیلی هایی که بر چهره «خاشه» خورد.

درد از کجاست؟

دیگری بیانیه هایی که از طالبان و شیوخ آن منتشر می‌شد که البته هنوز بر صحت و سقم آن یقین ندارم.
اما شرایط افغانستان، سالهاست عجیب است. کشوری که مردمش کسی را انتخاب می‌کنند اما به دستور آمریکا دولت ائتلافی شکل میدهد و اساسا دو رییس جمهوره اداره میشود. حال هم در شرایط اسفناک جنگ، آمریکا کنار کشید و طالبان قدرت یافته را به جان کشور انداخت.
تا اینجای کار، مسائلی است که مردم به آن دچار هستند و اختلافات داخلی است. درد در درون من شعله کشیده، اما کاری از ما بر نمی آید.

درد استخوان شکن

اما دردی که استخوانهایم را میشکند، درد نافهمی و غرض ورزی است. سالها نیش زبان شنیدیم که چرا پول و سرمایه ایرانی ها در لبنان، سوریه، عراق و… خرج می‌شود. همین آدم ها، قدرت بلامنازع منطقه را گنده … منطقه خواندند و وضعیت بی برقی و… که از سر انتخاب غلط و امید به کدخدا بود، به سخره گرفتند. عده ای حق دارند، جوانیشان خراب شده، کما اینکه جوانی من و امثال من هم در این دوران به خوبی نگذشت. عده ای هم جو زده هستند و طبق معمول در جریان آب شنا می‌کنند. اما امان از عرض ورزی ها ….
بگذریم …

ایران و مداخله در افغانستان

اما از باب مداخلات ایران، اگر مقصود غرض ورزی نیست، یادتان باشد که تمام کشور هایی که ایران در آنها ورود کرده، توسط دولت رسمی آن درخواست داشته و ایران هم مستشاران نظامی خود را در این کشور ها قرار داده است. که اگر غیر از این بود، تفاوتی میان ایران و آمریکا نبود، تفاوتی بین استمداد و استعمار نبود. آن زمان، مطمینا عده ای که همیشه معترض هستند، ناله سر می‌دادند که چرا در اداره کشور دیگری دخالت میکنید. اگر بلدید، باغچه خودتان …
اشرف غنی، در اوج جنگ، به آمریکا سفر کرد و کمک خواست و آمریکا دست رد به سینه اش زد. رفتار ترامپ با او در پایگاه آمریکایی ها، نشان دهنده این بود که آمریکا، نهایتا او را یک سرباز آمریکا میداند و خودش را برای یک سرباز هزینه نمیکند.
حضور ایران در افغانستان، فعلا توجیهی ندارد.

طالبان نیروی جدیدی نیست

طالبان، نیروی تازه بوجود آمده ای نیست، در افغانستان چند دستگی شدیدی وجود دارد و عده زیادی از مردم، طالبان را قبول دارند. برخی علمای آنها، جنگ با طالبان را حرام کرده اند، بسیاری از مسوولین با آنها به توافق رسیده اند. سالهاست در افغانستان حضور دارند و بعضی ولایات را تحت سیطره داشتند. مردم با آنها آشنا هستند، اخبار مختلف از افغانستان، از جو آرام افغانستان خبر می‌دهد. در جاهایی اخبار تعرض ها، شلاق و مجازات زنان به گوش می‌رسد. اما زمانی که دولت مردم را دور زده و مردم حاضر نیستند پشت دولت بایستند، چه باید کرد؟
عده ای از ما ایرانیان، منتظریم تا نظام را نقد کنیم و ندای واویلا سر دهیم. الان به این شکل، گاهی هم عراق را به سر بکوبیم و بگوییم ما به عراق کمک کردیم، اما آنها در ورزشگاه چه کردند. خلاصه که شما غر بزن

پی نوشتها

پ ن اول: برای قوم هزاره و مزار شریفی ها دعا کنید.
پ ن دوم: دعا کنید افغانستان به دست جوانان مهاجرت کرده اش (در سراسر جهان) بیفتد و به دست آنها اداره شود
پ ن سوم: طالبان از طرف پاکستان حمایت می‌شود، غنی از طرف آمریکا، ایران فقط بعنوان میانجی، جایی برای مذاکرات بود که اشرف غنی دیر زیر بار مذاکره رفت. در افغانستان جز شیعیان و قوم هزاره، کسی ایران را مطلوب خود نمی‌داند.
پ ن آخر: الحمدلله که به لطف افغانستان، برخی که تمایل ندارند، به تاثیر جمهوری اسلامی اغرار کردند و الحمدلله که فهمیدند انقلاب اسلامی در قبال مظلومین تعهد دارد و حالا از نظام مطالبه ورود به اوضاع افغانستان را دارند، این هم از برکات طالبان است